استانداردهای سلامتی

استانداردهای سلامتی

 استانداردهای سلامتی

به عبارتی، استانداردها بیانیه‌ای هستند، از آنچه که انتظار می‌رود. اقسامی از استانداردها در مواظبت‌های سلامتی مورد بهره‌گیری واقع می‌شود. از سویی معین نمودن این امر که کدامین استاندارد می‌تواند نتیجهٔ مطلوب و مورد انتظار را عملی کند، کمی گیج‌کننده است؛ بنابراین، ارائه داشتن یک دسته‌بندی در حیطهٔ اقسام استانداردهای سلامتی، می‌تواند در درک بهتر و دقیق‌تر آن به‌شدت مؤثر واقع شود.

بنا بر یک نگاه ظریف و دقیق، انواع استانداردها به سه قسم تقسیم می‌شود؛

  • استانداردهای فرایند چیست!

فرایند به‌گونه‌ای از فعالیت‌ها و نقش‌هایی اشاره می‌نماید که نتایج ویژه‌ای را به همراه خود می‌آورد. (همچون؛ فرایند و روند پذیرش).

  • استانداردهای درونداد چه می‌باشد؟

درونداد به منبع موردنیاز در راستای ارائه خدمات و یا مراقبت‌ها اشاره می‌نماید. برخی از دروندادها عبارت می‌باشند از؛ نیروهای انسانی، تجهیزات مصرفی و نیز سرمایه‌ای.

  • و امّا استانداردهای پیامدی

این دسته از انواع استانداردها برای هر قسم از استانداردهای سلامتی، می‌تواند حاوی استانداردهای اجرایی و فنی گردد.

امکان دارد به‌جای کلمه استاندارد به کلمه هنجار نیز اکتفاء شود. هنجارها یک‌کلمه‌ای کلّی می‌باشد ک اقسامی از استانداردها را توصیف می‌نماید. به همین علّت است که در بخش اعظمی از منابع معتبر، هنجار معادل استانداردهای سلامت است.

دسته‌بندی ارائه گردیده، اقسامی از قالب‌ها به‌منظور نگارش استانداردها را بیان می‌دارد. حال آن که درست است، استانداردها با اشکال گوناگونی ارائه می‌گردند و اغلب بسیار وسیع هستند و از سویی غایت تمامی آن‌ها بهبود کیفیت خدمات ارائه شده در حوزهٔ مراقبت‌های سلامت است. بااین‌حال انواع استانداردها به دنبال غایت‌های گوناگونی رهسپار می‌شوند.

نظام‌های سلامت، اغلب از انواع استانداردها با عنایت به اهمیت و گونه موضوع بهره می‌گیرند. ازاین‌جهت، در کمترین زمان یک‌گونه خاصی از استانداردها به‌تنهایی به‌منظور توسعه و گسترش آن مورداستفاده قرار می‌گیرد. به‌عنوان نمونه؛

راهنمای عملکرد بالینی به‌واسطهی ارائه‌کننده‌ها در راستای راهنمایی آنها جهت اتخاذ تصمیم در موقعیت بالینی خاص، گسترش‌یافته‌اند. حال آن که پروتکل‌ها، استانداردهایی می‌باشند که در راستای اجباری بودن برخی چهارچوب‌های ویژه، گسترش‌یافته‌اند. مسیرهای بالینی یک رویکرد چند تخصصی در راستای نگارش و به اجرا رساندن استانداردها است.

در یک نگاهی ویژه و عمومی، مسیرهای بالینی، به عبارتی به‌منظور بهره‌گیری در بیمارستان‌ها طراحی گردیده‌اند ولیکن هم اکنون، در بخش‌های استانداردهای سلامتی نیز مورداستفاده قرار گرفته‌اند.

▪ گروهی که وظیفه و مسئولیت تنظیم استانداردهای سلامتی را دارند

و امّا گروهی که وظیفه و مسئولیت تهیه و تنظیم استانداردها را بر عهده خود دارند. می‌بایست این موضوع را موردتوجه قرار دهند که چه کسانی باید از این استانداردها استفاده کند! این استاندارد می‌بایست در کدامین مکان مورداستفاده قرار گیرد؟ این استانداردها ما را به‌سوی دستیابی به کدامین هدف یاری می‌نماید؟ و امّا در شرایط ویژه بهره‌گیری از کدام استاندارد بهتر است؟

بعضی از نهادها، در حال شناسایی بیماران و یا جمعیت‌های کلیدی هستند که نیازمند در راستای توسعه و تدوین انواع استانداردها می‌باشند. نیز از سویی، اولویت‌بندی در راستای معین نمودن خدمات و مواظبت‌هایی که می‌بایست ضمن برنامه تدوین استانداردها واقع شود، نیز انجام می‌شود.

به‌عنوان نمونه:

یک بیمارستان امکان دارد، بیمارانی که سزارین اخذ می‌کنند را، تحت عنوان بیماران کلیدی شناسایی کند. از ناحیه‌ای تصمیم به تدوین اقسامی از استانداردهایی گیرند که به‌منظور خدمات‌رسانی بهتر به این نوع بیماری‌ها موردنیاز می‌باشد.

و در پایان:

دوستان عزیز، در این متن ما نیز سعی نمودیم به برخی از مهم‌ترین ارکان استانداردهای سلامتی اشاره نماییم. امیدواریم شما نیز با مطالعه مطلب فوق به آنچه که نیاز دارید، دست یابید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *